Κάππαρη

Η Κάπαρη είναι ένα φυτό γεμάτο φλαβονοειδή και βιταμίνες. Δεν είναι μόνο η πικάντική γεύση τους που σε κερδίζει αλλά και οι πολλές ιδιότητες αυτού του φυτού, με το Διοσκουρίδη, το μεγαλύτερο ίσως φαρμακολόγο της αρχαιότητας, να έχει αναφερθεί πρώτος στις θεραπευτικές ιδιότητες της κάπαρης. Η κάππαρη έχει διάφορα είδη με πιο γνωστό την capparis spinosa L . Κατά τον Διοσκουρίδη οι περιβαλλοντικές συνθήκες ενός τόπου μπορούν να συντελέσουν στη θεραπευτική αποτελεσματικότητα κάθε ύλης και πρόκειται για το είδος που θεωρείται ότι μπορεί να θεραπεύσει τις φλεγμονές. Ο Γαληνός αναφέρεται ενδεικτικά στο Περί συνθέσεως φαρμάκων κατά τόπους πως τα φύλλα κάπαρης προέρχονται από ένα θαμνώδες φυτό που χρησιμοποιείται περισσότερο ως φάρμακο παρά ως τρόφιμο. (ΚΛΑΥΔΙΟΥ ΓΑΛΗΝΟΥ Α Π Α Ν Τ Α Περί τροφών δυνάμεως Τόμος VI, Βιβλίο Β (σελ.615,616) Κεφ λδ Περί καππάρεως : Θαμνώδές έστι φυτόν ή κάππαρις δύναμις δ΄ αυτής έστι λεπτομερής ικανώς, και διά τούτο τροφήν ελαχίστην αναδίδωσιν εις το τών εσθιόντων αυτήν σώμα, καθάπερ και τ΄άλλα πάντα, όσα λεπτομερή. χρώμεθα δε ώς φαρμάκω μάλλον ή ως τροφή τω του φυτού ...). Ο Τιμοκλής, σατιρικός ποιητής του 4ου αιώνα π.Χ., είχε γράψει πώς η Φρύνη, η διάσημη εταίρα της αρχαιότητας, μάζευε και πουλούσε κάππαρη στην αγορά της Αθήνας. Λόγω της ιδιαίτερης αξίας για την φαρμακευτική της χρήση όσο διάστημα πουλούσε την κάππαρη δεν εργαζόταν ως εταίρα κι αυτό δημιουργούσε προβλήματα στους πελάτες, που παραπονούνταν ότι τους «έκλεινε την πόρτα». Ο Κλαύδιος Αιλιανός (Ποικιλη Ιστορια, IX, 32) αναφέρει πως οι Αθηναίοι αφιέρωσαν στους Δελφούς ένα άγαλμα της Φρύνης από χρυσάφι, έργο του Πραξιτέλη, την Αφροδίτη της Κνίδου (Αθήναιος, Δειπνοσοφισταί, XIII, 59).